Donderdag rond 15u45 wandel ik binnen in leefgroep ’t Park. In deze leefgroep verblijven kinderen tussen 6 en 12 jaar. Ze druppelen een voor een binnen na een schooldag. De begeleiders wachten hen op met een hartelijke ‘hoe was je dag vandaag?’. Eentje heeft daar geen boodschap aan en gaat rechtstreeks naar zijn kamer, even bekomen van een lastige dag.
Marina staat in de keuken, een berg aardappelen voor haar, schilmesje in de hand. De soep (in wording) staat al op het vuur.
Marina is vrijwilliger in Adem. Samen met haar man Bruno hebben ze al ontelbare uren engagement op de teller, vooral bij onze volwassenen. Sinds oktober komt ze 1 keer per week koken in de leefgroep. De begeleiding is er haar dankbaar voor. Als er iemand de praktische kant van de leefgroepwerking overneemt tijdens de ‘spitsuren’, hebben zij meer ruimte om met de kinderen bezig te zijn.
De begeleiders stellen wekelijks samen met de kinderen een menu samen en ze doen de boodschappen. Marina krijgt te horen wat ze mag maken. Vandaag staat er varkenshaasje met broccolipuree op het menu.
En daar hebben ze zin in. De jongste van het gezelschap komt nieuwsgierig even kijken. Hij kijkt uit naar de donderdagen dat Marina komt. Hij is verzot op haar kaassaus. Het allerlekkerste vindt hij haar scampi’s in kaassaus. Vandaag maakt ze speciaal voor hem zalm, met kaassaus uiteraard. Hij mag immers geen varkensvlees eten. Af en toe helpt hij haar. Dan mag hij groentjes snijden. Je ziet dat hij geniet van de extra aandacht die hij van haar krijgt.
En dan druppelen er nog twee binnen in de keuken. Een knuffel voor Marina en wat tijd voor mij om ook hen te vragen wat ze zo fijn vinden aan haar aanwezigheid. Ook zij mogen helpen en vinden dat ze lekker kan koken. Vooral de balletjes in tomatensaus vinden ze een topper op het menu. Zeker als ze mogen helpen met balletjes rollen.
Met Kerst aten ze vol au vent van Marina. Ze kookte voor alle kinderen, hun ouders én de begeleiding. Toen werd man Bruno opgetrommeld om de balletjes te rollen.
Marina voelt de waardering, zowel van de kinderen als van de begeleiding. Overlaatst kreeg ze een hele mooie mail waarin de begeleiding haar dankbaarheid uitdrukte. Die kwam binnen. Het deed deugd. Weten dat wat je doet, gewaardeerd wordt, dat geeft zin om elke week opnieuw terug te komen.
Als ik vertrek, begint de soep lekker te ruiken. Dat wordt zeker smullen!
