EquiCanis bestaat al sinds 2007. Het startte op als paarden- en hondenatelier in een manege in Veltem. Het project maakte enkele omzwervingen langs verschillende maneges om dan later te beslissen dat ze beter met eigen paarden konden werken. Dit enerzijds vanuit de overtuiging dat je paarden enkel kan inzetten in het werk met mensen als je de paarden door en door kent, dat je hun signalen kan interpreteren en hier adequaat op kunt reageren. Anderzijds wordt er in EquiCanis intensief ingezet om een paard zo veel mogelijk ‘paard’ te laten zijn, alles wordt zo optimaal mogelijk ingesteld om het fysieke en mentale welzijn van de paarden te bevorderen.
Thuisbasis van het project is centrum Molenmoes in Wezemaal.
Sinds begin dit jaar stapte Adem in een samenwerking met De Wissel om EquiCanis vorm te geven.
EquiCanis biedt mensen de kans om onder begeleiding de ontmoeting aan te gaan met paarden en honden. De dieren nodigen uit om er te mogen “zijn”, in het hier en nu, zonder woorden en raken ons op verschillende domeinen.
Honden en paarden zijn van nature sociale dieren die bereid zijn om in relatie te gaan. Ze spiegelen onze manier van omgaan met elkaar, direct, zonder oordeel. Ze doen ervaren wat moeilijk onder woorden te brengen is en helpen onze relationele vaardigheden ontwikkelen. We merken dat dieren vaak deuren openen waar de mens ze gesloten heeft.
EquiCanis is constant in evolutie. Op dit moment biedt het project individuele therapie met paarden en/of honden, groepstherapie en dagbesteding aan. Dit zowel voor cliënten van de Wissel, Adem als externen (vb. doorverwijzing vanuit CLB of psychiatrie).
EquiCanis, dat zijn de paarden Ems, Happy en Gigi en de hond Lou. Ze worden bijgestaan door Katrien, Sarah, Marijn en Sofie.
Happy, 14 jaar, is een oudgediende. Zij verhuisde mee van de vorige locatie. Happy is een extravert paard, ‘what you see is what you get’. Ems, nu 7 jaar, werd aangekocht als 3-jarig paard en kwam dus toe als onbeschreven blad. Hij is eerder introvert en laag in energie. Gigi kwam nog maar pas het team versterken. Hij is 14 jaar en is gewoon om zwaarder gewicht te kunnen dragen. Dat betekent dat binnenkort ook volwassenen kunnen rijden op de paarden. Ondanks zijn grote, imposante uiterlijk is hij enorm zachtaardig en sociaal ingesteld.
Katrien en Sarah zijn allebei paardentherapeut. Katrien werkt voor De Wissel, Sarah voor Adem. Ze geven de individuele therapieën en de groepstherapieën. De dagbestedingsateliers worden telkens begeleid door een combinatie van een hippotherapeut en paardentrainer.
Marijn en Sofie zijn allebei paardentrainers en verzorgers. Ze staan in voor de verzorging van de paarden en doen dit freelance voor EquiCanis.
Lucia is sinds augustus in Wezemaal. Ze is vrijwilliger die via het European Solidarity Corps (ESC) voor een jaar het team komt versterken. Zij probeert de brug te maken tussen EquiCanis en de jongeren van Rizsas.
Bij de therapie ligt de klemtoon op jezelf beter leren kennen, en dit in het contact met de dieren. Dieren tonen wat er van binnenin bij jezelf omgaat. In het werk met de dieren, krijg je voeling met je eigen lichaam en leer je jezelf reguleren (rust vinden), je leert een ander lichaam lezen of je kan aan de slag met eerder relationele vragen (rond non-verbale communicatie, afbakenen, positioneren, leiderschap, verdriet een plek geven, eigen evenwicht zoeken, …)
In de dagbesteding/open ateliers proberen ze wat de paarden nodig hebben aan training af te stemmen op wat de jongeren nodig hebben of willen. Dat kan gaan van borstelen, de wei uitmesten maar soms ook een ritje. De groepsateliers proberen ze te organiseren met een gemengde groep (jongeren van Centrum Molenmoes, Adem maar ook van daarbuiten)
Af en toe wandelen ze ook naar de Beniksberg. Daar staat een kudde konikspaarden om de berg te begrazen. Het zijn wilde paarden die enkel ondersteuning krijgen van mensen als dat nodig is. Af en toe neemt EquiCanis cliënten mee naar de kudde om samen de onderliggende groepsdynamica te observeren, of proberen contact te maken. De paarden stellen zich nieuwsgierig op naar mensen, maar hebben wel wat ondersteuning nodig om dit op een afgestemde manier te doen.
Zowel De Wissel als Adem zien nog veel mogelijkheden in de samenwerking. Wat zou je ervan denken als er meer volwassenen van Adem naar EquiCanis zouden kunnen en ruimer nog, EquiCanis als plaats waar inclusie heel gewoon is. Of wat te denken van een overdekte piste, een mini-shetlander of een ezel mee op de wei,…?
We zijn in ieder geval blij dat we dit verhaal samen verder mogen schrijven.
