Over bijzondere duo’s gesproken… Koen werkt bijna 36 jaar in Adem. Hij werkt als begeleider in ons dagcentrum in Wijgmaal, 4Hoog. Alix werkt ondertussen bijna anderhalf jaar in Adem. Eerst in ’t Park en Meraki, twee leefgroepen in de jongerenzorg en sinds maart 2023 in de Philipslaan, een van onze huizen waar volwassenen met een beperking samenwonen onder begeleiding. Op zich niets bijzonders. Er zijn wel meer mensen met een serieuze staat van dienst én elk jaar komen nieuwe collega’s onze organisatie versterken en verblijden. Ware het niet dat Koen en Alix vader en dochter zijn. Vader Koen werd papa van Alix toen hij al bij ons werkte. Het gesprek start dan ook onmiddellijk met een anekdote van Koen: “de mensen waar zij nu mee werkt, hebben haar nog in hun armen gehad. Arlette komt nog altijd vertellen dat ze ooit de pop van Alix had afgepakt. Alix nam ze even prompt terug af. En dat herinnert Arlette zich nog heel goed!”
Koen nam zijn kinderen regelmatig mee naar activiteiten van het werk. Hij vond dat verrijkend voor hun leefwereld maar ook voor de cliënten was dit een leerrijke ervaring. Van het een kwam het ander. Alix heeft een passie voor paarden sinds ze vier is. Ze reed regelmatig bij iemand op zijn paarden. De gasten van het dagcentrum kwamen daar ook naar het paardenatelier en Alix hielp hen op woensdagnamiddag.
Toen ze dan een studiekeuze moest maken, was haar eerste keuze ‘hippotherapie’, een postgraduaat. Daar moet je natuurlijk eerst een bachelordiploma voor behalen. Beide ouders vertelden enthousiast over ergotherapie en de keuze was gemaakt. Tijdens haar opleiding en de vele stages die ze moest doen, viel op dat Alix een groot aanpassingsvermogen heeft. Ze aardt in vele verschillende contexten. Daardoor was het niet zo eenvoudig om te weten waar ze wilde werken. Ze stuurde een spontane sollicitatie naar Adem en kon starten in de jongerenzorg. Ze startte in augustus 2022 in ’t Park en Meraki, een leefgroep die nog moest starten. Ze smeet zich volledig maar nam het werk en de zorgen mee naar huis. In maart 2023 stapte ze over naar de Philipslaan, een woonhuis in de volwassenenzorg. Ze zit op haar plek nu. Ze krijgt energie van haar werk.
Koen beaamt dat. Hij startte zelf ook in de jongerenwerking als opvoeder. Toen hij de kans kreeg om zijn job als ergotherapeut uit te oefenen in de volwassenenzorg, maakte hij de overstap. Hij raadde zijn kinderen altijd af om in de sociale sector te stappen. Je wordt niet rijk van het loon. Anderzijds werkt hij er zelf ook al bijna 35 jaar en dan ook nog eens bij dezelfde werkgever. Hij is hier tevreden én het werken met onze cliënten geeft hem energie en zij geven hem nog altijd de drive om verder te doen.
Over het samen werken in een organisatie zijn ze eensgezind. Het schept een band. Ook al komen ze mekaar niet echt vaak tegen op het werk. Hij werkt overdag in Wijgmaal in een dagcentrum, zij in een huis in Heverlee met veel avond-, nacht- en weekendwerk.
In het begin was ze echt “Alix, de dochter van…” en toen dacht ze af en toe wel: “Verdorie, ik ben ook een uniek persoon met eigen kwaliteiten en geen kopie van mijn papa.” Gelukkig was dat dan meestal wel positief. Ondertussen is dat gaan liggen. Het valt op dat het een positieve impact heeft op de cliënten. Ze doen er helemaal niet moeilijk over dat de dochter van Koen bij ons is komen werken. Het is vaak een gespreksonderwerp voor de cliënten: “uw dochter dit, uw dochter dat…” Bovendien vertellen cliënten graag anekdotes van vroeger aan Alix.
En dan maken vader en dochter samen tijd om uit te wisselen: de anekdotes worden herbeleefd. Als Alix een vraag heeft over een cliënt durft ze wel eens te rade te gaan bij haar papa. Omgekeerd is die ook blij om nog eens iets van een cliënt te horen. Ze hebben het ook wel eens over hun aanpak. Koen herkent bepaalde overeenkomsten in aanpak tussen zichzelf en zijn dochter. Ze houden allebei van een nodige dosis humor in hun begeleidingsstijl. Daarmee breken of maken ze de sfeer. De cliënten beseffen soms dat ze iets beter niet hadden gedaan, dankzij dat beetje humor. En allebei houden ze van grenzen en structuur. Met hun eigen stijl geven ze die door aan de cliënten.
Vader Koen is ook fier op zijn dochter. Met haar 23 jaar werkt ze deeltijds bij Adem en volgt ze 3 opleidingen (het postgraduaat hippotherapie, een instructeursopleiding voor paarden en een specifieke opleiding voor traumapaarden). Ze kocht een huis met wat grond eraan. Daar staan drie paarden op. Alix droomt ervan om zelf een praktijk voor paardentherapie uit te bouwen in combinatie met lessen geven. Het avond-, nacht- en weekendwerk dat eigen is aan werken in een leefgroep, zijn voor haar net een voordeel.
En ja, na het gesprek valt het ons ook op. Ze lijken op mekaar, vullen mekaar liefdevol aan in het gesprek maar toch zien we Koen én Alix: twee fijne, gedreven collega’s die hun werk graag doen, die de cliënten graag zien en vanuit gelijkwaardigheid, respect én humor met hen aan de slag gaan. Dankjewel!
