François startte zijn vrijwilligerswerk in Adem toen zijn vrouw, Greet, hier nog aan het onthaal werkte. Het brengt meteen een fijne herinnering naar boven. Hoe ze aan de ontbijttafel tegen mekaar zeiden: “tot seffens hé!” en hoe François dan bij Greet de sleutel moest gaan vragen.
In het begin kwam François élke dag, zonder overslaan, naar Adem. Hij moest immers de dieren verzorgen en eten geven. 365 dagen was hij paraat. Ik denk dat hij het nog steeds een beetje mist. Anderzijds is het fijn om ook eens een dag niet te moeten komen, zegt hij.
Al blijf ik onder de indruk van zijn engagement.
Elke donderdag herstelt hij samen met Warre (Eduard) de fietsen. Hier hebben ze geen last van de schaarste op de fietsenmarkt. Ooit demonteerden ze oude fietsen en tot vandaag kunnen ze beroep doen op bakken vol vervangstukken!
François vervoert ook wekelijks cliënten uit de volwassenenzorg naar de tekenles, naar Bar Michotte, naar het station als een cliënt op vakantie vertrekt,…
Bij allerhande feesten (Sinterklaasfeest, bingodag…) helpt hij voorbereiden, afbreken, aan de toog…
In de Philipslaan, de Vlasselaar en de Vinaaf onderhoudt hij de tuin: hij rijdt het gras af, scheert de hagen,… Gelukkig krijgt hij daarvoor hulp van de gasten en af en toe ook van Warre én, als de zon schijnt en boven de 20° is, ook van Greet.
Dan pakken ze hun picknick mee en trekken ze ’s ochtends richting Wezemaal. In de tuin van de Vlasselaar komt Greet helemaal tot rust. En natuurlijk komt af en toe ook nog een van de gasten een babbeltje doen. Altijd deugddoend!
Greet startte na haar pensioen met vrijwilligerswerk. Eerst ging ze elke week met enkele jongeren naar de dokter of de tandarts. Al snel ontdekte ze dat vrijwilligerswerk in de volwassenenzorg nóg meer haar ding was. Sindsdien begeleidt ze vast 3 volwassenen. Ze gaat ermee naar de tandarts, naar de markt,… eigenlijk overal waar zij naartoe willen. Ze ging al naar de Kruidtuin, naar het museum in Tervuren, naar Planckendael…
Als er een feest is, dan is Greet ook paraat. Niet alleen om te feesten maar om alles klaar te zetten en de handen uit de mouwen te steken.
Greet en François zijn rasechte Lovenjoelenaars. Greet werkte 34 jaar aan het onthaal. Dat maakt de binding met Adem natuurlijk zeer bijzonder. Ze zijn stellig: zolang ze het graag blijven doen en kunnen, zullen ze vrijwilligerswerk blijven doen.
Wat hen siert, is dat ze tijdens het gesprek niet genoeg konden benadrukken dat er, samen met hen, nog heel wat vrijwilligers zijn die zich inzetten voor Adem en dat we hen zeker ook niet mogen vergeten te vermelden. Dat waren we zeker niet van plan maar bij deze herhalen we het graag nog eens bij monde van Greet en François: “We zijn elke vrijwilliger dankbaar voor wat die doet.”
