Dinsdag 18 maart is het werelddag van het sociaal werk. Wereldwijd zetten sociaal werkers hun beroep en hun passie in de kijker. Wij gingen in gesprek met Isabel, over haar werk op onze dienst individuele ondersteuning (ARDIO).
Wie is je doelgroep? Wat doe je precies?
Ik werk met mensen die goed hun plan trekken en hierbij wat hulp nodig hebben in het dagelijks leven. Concreet ga ik wekelijks bij hen op bezoek om in te pikken waar we de vorige keer eindigden: op zoek naar manieren om meer sociaal contact te hebben, aanvraag doen voor een begeleiderskaart op de trein, meegaan naar de dokter, enz. of wat er zich die dag aandient: ik heb ruzie met de buurman en ik weet niet hoe ik dat moet aanpakken, “kan je meeschrijven aan mijn bio op een datingwebsite?”, of in alle essentie er gewoon zijn en een luisterend oor bieden zonder al te veel terug te verwachten. Daarnaast kan ik leunen op een team van begeleiders met wie ik wekelijks samenzit of aan de telefoon hang om te levelen.
Waarom doe je dat werk graag?
De afwisseling: dan is het winkelen met een cliënt, of op bezoek bij de bewindvoerder, ons Ardiokrantje maken, een maandelijks weekendactiviteit in elkaar steken, een vorming volgen, enz. Ook het onderweg zijn geeft soms een vrij gevoel.
Iemand thuis ondersteunen is toegelaten worden, een vertrouwensband krijgen. Binnenkomen is soms het deksel op de neus krijgen of met open armen ontvangen worden. Heel menselijk. Moest iedereen zelfs maar 10% in zichzelf toelaten aan ‘oprecht zijn’ zoals veel mensen die ik bezoek, zou de wereld er helemaal anders uitzien.
In mijn job is kunnen lachen en het leven relativeren heel belangrijk. Humor is ON-MIS-BAAR. Zoals ‘Vrouw bijt hond’, maar ik ben geen onbekende die aanbelt.
Hoe maakt jouw werk een concreet verschil in iemands leven?
De niet te onderschatten impact van duurzaam contact op een vast moment, waarop mensen kunnen rekenen, waarin ze zich soms veilig voelen om ook gewoon te zagen, te zeggen dat het niet goed gaat. Het gevoel dat ze ons kunnen bellen, ook al is het niet nodig. Eigenlijk heel essentiële dingen die het leven menswaardig maken.
Wanneer is jouw werkdag geslaagd?
Als ik heb kunnen luisteren, zonder teveel vooroordeel en mijn vermogen tot verbinden overeind blijft. Mijzelf blijven herinneren dat botsen ook verbindt.
Ben je trots op je werk?
Het is een job waar veel gebeurt dat je niet rechtstreeks met je collega’s deelt omdat je niet op dezelfde gang, bureau of leefgroep zit, maar waar elkeen onderweg is. Ik koester, op tijd, mooie momenten waar ik wel trots op ben: iemand die troost durft zoeken, nee durft zeggen, anekdotes vertelt waar ik soms van achterover val, ik steun voel tussen huisgenoten, en zo kan ik nog even verder …
